کوه در بیان رهبری2
جوان ها چه وظیفه ای دارند!
توصیه این است که جوانها ورزش کنند. من هر وقت چشمم به ارتفاعات شمال تهران
میافتد و میبینم که در این منطقهی ضلع شمالی تهران - یعنی از منتهای شرق
تا منتهای غرب - شاید حدود ده معبر وجود دارد که مردم را به این سلسله
کوههای با عظمت و بسیار مصفّا متّصل میکند؛ اما مردم استفاده نمیکنند،
تأسّف میخورم. هر وقت به کوه میآیم، وقتی میبینم خلوت است، تأسّف میخورم که
چرا جوانها و حتّی غیر جوانها از این نعمت الهی و این فرصت کمیاب استفاده
نمیکنند.
خود من از حدود عید نوروز، کوهپیمایی را شروع میکنم تا اواسط
پاییز؛ یعنی وقتی که یخ میبندد و در کوهستان خطر لغزیدن هست. بعد از آن
دیگر به کوه نمیآیم. در واقع در هر سال، چهار پنج ماه این کار را تعطیل
میکنم. اما در آن هفت، هشت ماه دیگر، تا اواسط پاییز، بنایم بر این است که
هفتهای سه مرتبه بیایم. البته اغلب اوقات پیش نمیآید که بتوانم هفتهای سه
بار بیایم. یعنی هفتهای دوبار یا هفتهای یک بار میشود؛ لکن کمتر از
هفتهای یک بار نمیشود. البته اینجا را که ملاحظه میکنید، راه طولانی است.
برای من، مسیر «کُلَک چال» مقداری زیاد است. از اینرو همیشه به
«کُلَکچال» نمیآیم. هر سال یک یا دو بار اینطور راههای طولانی را میآیم و
در غیرِ این یکی دو بار، معمولاً راه میافتم از طرفی - یکی از همین راههایی
که معمول هست و مردم میروند، یا بعضی راههای خلوتتر - حدود یک ساعت میروم
بالا و برمیگردم. خوب؛ شما سنّ مرا هم ملاحظه کنید. جوانهایی که در
کوهستان راه میروند، در حدود سنین سیسال و سیودو سه سال و کمترند. اینها
همه جای فرزندان من محسوب میشوند. وقتی که من با این سن و با این همه
اشتغالات - واقعاً وقت گذاشتنِ من برای ورزش یک مجاهدت است - بتوانم از
لابلای کارهای فراوان و متراکم، وقتی برای ورزش باز کنم و با وجود بالا
رفتن سن و انحطاط مزاجی، مقیّدم به کوهستان بیایم، شما ببینید که جوانها چه
وظیفهای دارند! (1375/6/2بیانات رهبری درمصاحبه با خبرنگار صدا و سیما هنگام کوهنوردی)